Το υπουργείο μου μέσα....

Καλημέρα σας. δεν σας χαιρέτισα, δεν σας ευχήθηκα καλή χρονιά. Λοιπόν.... Καλή χρονιά με πολύ υγεία, πολύ ευτυχία, και πολλά λεφτά σε όλους σας. Και πιστέψτε με θα τα χρειαστείτε τα λεφτά. Θα μου πεις " δε χρειάζομαι την υγεία και την ευτυχία"? Ναι αγάπη μου την χρειάζεσαι, και την υγεία και την ευτυχία...αλλά πες μου πως θα τα έχεις χωρίς το χρήμα? Με θεωρείτε πεζή ε? Ε λοιπόν κάνετε λάθος, και παρακαλώ διαβάστε για να μαθαίνετε οι νέοι και να θυμηθείτε οι παλαιότεροι. Κάποτε, ο κόσμος ήταν απλός. Όλοι είχαν ένα δωμάτιο σπίτι, που εκεί ήταν η κρεβατοκάμαρα, η κουζίνα, η τραπεζαρία και το σαλόνι. Το έχω δει σε φωτογραφίες που είχε η γιαγιά μου. Κίτρινα ξύλινα πατώματα, που τα έβαφες κάθε Σάββατο,( η γιαγιά μου το έκανε μέρα παρά μέρα ) απ' έξω ασβεστωμένα, και χρωματιστές πόρτες για να ξεχωρίζεις το σπίτι του Μήτσου ή του Χρήστου ή του Κίτσου.(Τότε τα σπίτια ανήκαν στους άντρες κι ας το είχαν προίκα από τη γυναίκα τους. Μετά ξύπνησαν οι γονείς και το γράφανε στην κόρη, αφού φάγανε μερικά χαστούκια από τους γαμπρούς.)Στην γωνία του δρόμου είχε πάντα μια ταβέρνα. Κάθε βράδυ κι ένα ποτηράκι για να πάνε τα φαρμάκια κάτω. Ποιά φαρμάκια δηλαδή αλλά τέλος πάντων. Δεν είχαν Δ.Ε.Η., δεν είχαν Ο.Τ.Ε.,δεν είχαν Vodafon, Cosmote,Wind, δεν είχαν Φροντιστήρια, δεν είχαν Πιστωτικές κάρτες, δεν είχαν ενοίκιο,(είπαμε προίκα, άλλος ζοριζόταν).Τα χρήματα ήταν λίγα, και οι γυναίκες δεν δούλευαν. Ένα ζευγάρι παπούτσια το χρόνο, και δύο ποδιές για το σχολείο. Από κάτω αν είχες κανένα ρούχο να βάλεις είχε καλώς, αλλιώς μόνο η ποδιά. Όχι, χρυσούλι μου, δεν είπα να γυρίσουμε πίσω σε εκείνες τις εποχές, που σιδέρωνες με κάρβουνο και φώναζες από μακρυά κάποιον,που διάβαζες με λάμπα και δεν μπορούσες να σπουδάσεις. Πες μου όμως, που διαφέρουμε από εκείνες τις εποχές? Πάλι δεν έχουμε λεφτά. (Εδώ και 10 χρόνια τον ίδιο μισθό και όλα τα άλλα έχουν πάει 1000% επάνω). Ένα διαμέρισμα τότε (που τα διαμερίσματα ήταν κάτι καινούργιο και ακριβό) είχε 450,000 δρχ. κι ο μισθός ήταν 8,000 δρχ. Τώρα έχει ένα διαμέρισμα (όχι καινούργιο) 45,000,000 δρχ. ο μισθός δεν είναι όμως 800,000 δρχ. Δηλαδή 150,000 ευρώ το σπίτι και 2,500 ευρώ μισθός. Όχι αγάπη μου δεν έχει τέτοιο μισθό. Τώρα δουλεύουν γυναίκες και πληρώνουν τις κάρτες και τα φροντιστήρια των παιδιών. Ο άντρας δεν μπορεί να τα βγάλει πια πέρα μόνος του. Και πάλι ένα ζευγάρι παπούτσια έχεις το χρόνο γιατί τα περισσότερα ζευγάρια παπούτσια τα έχει η κόρη σου. Άλλα για το σχολείο, άλλα για την γυμναστική, κι άλλα για να βγει βόλτα. Οι ποδιές καταργήθηκαν. Πίκρα για τον φτωχό. Από όλα που είχαν να κάνουν, κάνανε αυτό με νομοσχέδιο. Για πες μου τι έχουμε παραπάνω? Γιατί ταβέρνα για να πάνε τα φαρμάκια κάτω δεν μπορείς να έχεις, γιατί δεν βγαίνεις οικονομικά. Έχεις Δ.Ε.Η. Τα ποιο πολλά είναι πάγια. Όχι, αγάπη μου δεν καις τόσο ρεύμα. Πληρώνεις για τα πάντα. Έχεις Ο.Τ.Ε. Και πάλι χρυσούλι μου, δεν μιλάς τόσο πολύ. Έχεις 4 πάγια τέλη. Ούτε οι ίδιοι δεν ξέρουν γιατί είναι όλα αυτά τα πάγια, όταν τους ρωτάς. Πληρώνεις για όλα. Το ξέρατε ότι πληρώνουμε 7,500,000 ευρώ σε χαρτί υγείας στο Δημόσιο το χρόνο? Δεν το κατάλαβα, κύριε Υπουργέ των Οικονομικών. Εγώ ξοδεύω 150 ευρώ το χρόνο σε χαρτί υγείας. Εσείς για να ξοδεύετε τόσα πρέπει να έχετε 50,000 Δημόσιες Υπηρεσίες και Υπουργεία. Καταλαβαίνετε τώρα γιατί χρειάζεστε τα λεφτά για να έχετε κι όλα τα άλλα? Το υπουργείο μου μέσα..........