Αγόρασε κι εσύ κάτι κάτω από ένα ευρώ... μπορείς!!!

Σήμερα έχουμε εντολή του Ι.Ν.Κ.Α να κάνουμε μποϊκοτάζ σε όλα που κοστίζουν πάνω από 1 ευρώ. Δηλαδή δε θα φας μπριζολίτσα σήμερα, αλλά μακαρόνια με σάλτσα. Όχι φρούτα, όχι σαλάτα όχι γάλα το πρωί, κτλ. κτλ. Έτσι έκανα κι εγώ. Πήγα και πήρα μακαρόνια αγνώστου προέλευσης με 0,89 λεπτά και ντοματοπελτέ με 0,29 λεπτά. Ένιωσα πολύ χαρούμενη που βοηθάω κατά τις ακρίβειας. Πως να το κάνουμε βρε παιδί μου, έχεις μια εθνική υπερηφάνεια!! Μετά βέβαια σκέφτηκα, ότι και τις υπόλοιπες μέρες, χωρίς το μποϊκοτάζ πάλι δεν έτρωγα μπριζολίτσα. Θυμάστε που φώναζε η μάνα μας να πάμε να φάμε το αβγουλάκι μας και μας έδινε ελιές? Ένα τέτοιο πράγμα και τώρα. Δηλαδή εγώ κάνω κάθε μέρα μποϊκοτάζ, αλλιώς δε βγαίνω οικονομικά! Γιατί λοιπόν δεν έχουν πέσει οι τιμές? Η μια μέρα θα κάνει την διαφορά? Ξέρετε πόσοι είναι που δεν έχουν να αγοράσουν πάνω από 1 ευρώ? Διαφορά δεν είδα όμως στις τιμές. Ότι και να κάνουμε, δεν ιδρώνει το αυτί του χορτάτου! Αλλά κι εμείς είμαστε σαν καταναλωτές κάπως. Είμαι σίγουρη ότι για να βοηθήσει σήμερα ο Έλληνας στο μποϊκοτάζ, πήγε από χθες και ψώνισε ότι ήθελε, για να μην αγοράσει σήμερα τίποτα. Κάνουν λάθος. Η Ελληνική καθημερινή πραγματικότητα δεν είναι μποϊκοτάζ.

Ανθρωπο-Τραπεζο-Κτηματολόγιο... Νο 2!!

Καλοί μου άνθρωποι, ξέρετε από που μπορώ να φύγω, μπας και γλιτώσω?? Θέλω να με αφήσετε να κατέβω από αυτό το τρένο που λέγετε Ελλάδα!!! Αυτό δεν είναι χώρα, ο Δράκουλας είναι! Τι Δράκουλας δηλαδή, αυτός σου έκανε δυο τρυπούλες στο λαιμό για να πιει το αίμα, ενώ αυτή η χώρα που λέγετε Ελλάδα, έχει βάλει τον Μετροπόντικα, για να μας πιει το αίμα. Αν δεν έχετε καταλάβει να σας εξηγήσω αμέσως. Σας εξήγησα πως γίνετε το όλο θέμα με το Κτηματολόγιο. Κι εγώ δεν μπορώ να πω, το εμπέδωσα πια. Το πήρα απόφαση βρε παιδί μου, πως το λένε ( εκεί ποντάρει αυτή η χώρα, ότι θα το πάρουμε απόφαση και που θα πάει θα γκρινιάξουν μια θα γκρινιάξουν δυο θα τους περάσει. Άλλωστε γιατί το κάνανε καλοκαίρι το όλο θέμα, για να τρέξεις να πληρώσεις γρήγορα και να φύγεις στο χωριό σου, μπας και ξεκουραστείς, και να μη θυμάσαι.) Αφού λοιπόν το πήρα απόφαση, πήγα στο Κτηματολόγιο της περιοχής μου. Ο κόσμος ήταν τόσος που δεν είχες μέρος να σταθείς. Κάποια στιγμή έρχεται μια μαρμάρω εκεί και φωνάζει ότι δεν έχει άλλες αιτήσεις/δηλώσεις, και να πάρουμε τις τελευταίες (που τις κρατούσε ένας συμπολίτης μας) να τις βγάλουμε φωτοτυπία. Δηλαδή να θέλεις να αγιάσεις και να μην σε αφήνουν οι διαόλοι!! Σηκώθηκα έφυγα και πήρα όρκο να πάω την τελευταία μέρα του Σεπτεμβρίου. Αι σιχτίρι δηλαδή. Αφού λοιπόν το ξεπέρασα κι αυτό, ήρθε άλλη κεραμίδα στο κεφάλι. Δε φτάνει που όποιος έχει το διαμέρισμα του σε δύο ονόματα θα το πληρώσει δυο φορές, αλλλλά(πάλι θέλει τα λάμδα του) όποιος είναι δανειολήπτης και δεν έχει ακόμη ξεχρεώσει το σπίτι πρέπει να πληρώσει και η τράπεζα. Η τράπεζα όμως δεν έχει καμία διάθεση να πληρώσει. Τι κάνει λοιπόν? Τα χρεώνει στον δανειολήπτη και μάλιστα με τόκο. Δηλαδή θα πληρώσει 4 φορές ο άμοιρος. Ε άντε στο διάολο!!! Θέλω να κατέβω ΤΩΡΑ!!!!